Jarząb pospolity
Nazwa łacińska: Sorbus aucuparia L. Nazwa angielska: Rowan, common mountains ash
Drzewo dorastające do 20 m wysokości. Kwitnie w maju, okrywając się białym kwieciem o nieprzyjemnym zapachu. Kwiaty dostarczają bardzo dużą ilość pokarmu dla wielu gatunków owadów pasożytujących na gąsienicach owadów działających na szkodę dla lasu.
Występuje na terenie prawie całej Europy (poza Półwyspem Iberyjkim), w południowo-zachodniej Azji i na zachodniej Syberii.
W Anglii jarzębina była ceniona za odstraszanie czarownic. Podobno nawet mała gałązka była w stanie powstrzymać wiedźmę. Dodatkowo powiadano, że czarownice rzucały urok na masło, by nie dało się go ubić, dlatego kije od maselnic wyrabiano z drewna jarzębowego. Podobnie było z przedmiotami użytkowymi w oborach i stodołach, aby powstrzymać czarownice przed kradzieżą mleka, spętaniem zwierząt i kazaniem im stać na głowie.
W Irlandii powiadano, że jerzębina to jedyne drzewo, w które nie uderzają pioruny.
W Walii jarzęby sadzono wokół cmentarzy, by powstrzymać zmarłych przed wstawaniem z grobów.
Mitologia nordycka podaje, że z jarzębiny powstała pierwsza kobieta.
Mitologia fińska mówi, że bogini Rauni by dać życia całej florze na Ziemi stała się właśnie jarzębiną.
Według mitologii greckiej córka Zeusa i Hery – Hebe, podająca bogom ambrozję, straciła pewnego razu kielich Zeusa, który skradł demon. By odzyskać kielich Zeus posłał orła. Podczas walki z demonem, tam gdzie spadła kropla krwi orła, wyrastał jarząb. Dlatego liście drzewa przypominają pióra, a owoce czerwone krople krwi.
Jarzębina jest gatunkiem bardzo ozdobnym ze względu na swoje obfite kwitnienie i malownicze owoce. Jest gatunkiem o niskich wymaganiach, dlatego może być z powodzeniem stosowana w nasadzeniach miejskich. Dodatkowo jarzębina znajduje szerokie zastosowanie w ziołolecznictwie.
