Sosna pospolita
Nazwa łacińska: Pinus sylvestris L. Nazwa angielska: Scots pine
Drzewo dorastające do 40 m wysokości. Wymagania siedliskowe sosny są mniejsze niż większości drzew iglastych poza jałowcami. Dobrze rośnie na suchych, piaszczystych glebach. Doskonale znosi mrozy i suszę. Jest rośliną światłożądną, której w zacienieniu zasychają dolne gałęzie.
Gatunek o olbrzymim zasięgu euro-syberyjskim, rozciągającym się na zachodzie od Hiszpanii i Szkocji aż do Morza Ochockiego i Mongolii na wschodzie. W Polsce występuje na obszarze całego kraju z wyjątkiem Bieszczad.
Według Słowian sosna miała właściwości uzdrawiające i magiczne. W czasach przedchrześcijańskich wióry z trumny sosnowej, starte i uwarzone z gorzałką, a potem wypite na pusty żołądek miały przeciwdziałać przepuklinie. Trumna sosnowa miała zapewniać bezpieczną podróż do świata pozagrobowego i chronić przed pokusą powrotu lub zabrania kogoś ze sobą.
Bardziej praktyczne sposoby wykorzystania sosny odnajdziemy w przepisach na leki przeciw swędzeniu głowy i darciu w kościach.
Szybkie zalesienia lasu np. po pożarze.
Surowiec drzewny w stolarstwie i meblarstwie. Pozyskuje się z niej celulozę. Drewno wykorzystywane jest również jako opał.
Sosna pospolita ma właściwości lecznicze. Wytwarza się z niej olejki sosnowe, terpentynę, kalafonię oraz dziegieć. Z młodych pędów sosny wytwarzane są syropy.
Młode pędy nadają się również na nalewki.
