Kalina koralowa
Nazwa łacińska: Viburnum opulus L. Nazwa angielska: European cranberrybush
Krzew osiągający 5 m wysokości. Kwitnie w maju – czerwcu. Czerwone owoce utrzymują się na krzewach aż do wiosny następnego roku. Zajmuje siedliska żyznych i wilgotnych lasów liściastych, takich jak grądy, łęgi, olsy, a także zbiorowiska zaroślowe. Podlega ochronie częściowej.
Występowanie: z wyjątkiem północnej Skandynawii i rejonów najbardziej południowych prawie cała Europa oraz północna Turcja, Kaukaz i Syberia. W Polsce na terenie całego kraju, w górach do wysokości ok. 1100 m n.p.m. (Bieszczady).
Często pojawia się w słowiańskich pieśniach ludowych, co zapewne zawdzięcza swej urodzie. Symbolizuje młodość i niewinność.
Napar z liści i owoców znany był jako doskonały środek przeciwko zapaleniu gardła. Wywarem kory kaliny smarowano łysiejące głowy w nadziei na odzyskanie włosów. Stosowano również powidła z jagód kaliny z miodem w leczeniu migreny. Odwar z jagód kaliny oraz liści poziomki lub kwiatu lipy stosowano w leczeniu schorzenia nazywanego gorączką zgniłą, opisywaną następująco: niemoc ogólna, wstręt do pracy, ociężałość głowy.
Owoce kaliny koralowej można wykorzystywać do celow kulinarnych. Nadają się do przetworów typu dżemy, konfitury, soki i nalewki. Owoce należy jednak przemrozić i poddać obróbce termicznej, gdyż w stanie surowym są trujące.
